| Opis |
Podręcznik stylów Ernsta Rettelbuscha, architekta z Norymbergi, po raz pierwszy ukazał się w 1914 roku. Był największym życiowym dokonaniem tego znawcy i miłośnika sztuki, a równocześnie doświadczonego praktyka, czynnego architekta, projektanta wnętrz i twórcy mebli. Na podstawie znajomości muzealnych zbiorów krajowych i zagranicznych oraz najważniejszych publikacji na ten temat Rettelbusch stworzył ogromny zbiór rysunków piórkiem, na których utrwalił wszystko, co uznał za istotne do przedstawienia skomplikowanego rozwoju sztuki zdobniczej w ciągu wieków. Pomagali mu współpracownicy: Karl Hoffmann, Tobias Reiff i August Erdmann. Ten niezwykle obszerny materiał Rettelbusch zgromadził z myślą o studentach i koneserach sztuki, dla których miał on być wprowadzeniem w arkana rzemiosła artystycznego. Nie chciał tworzyć książki dla historyków sztuki - ci posługują się dziś zdjęciami - ani podręcznika, zawierającego gotowe do skopiowania wzory. Wiedział bowiem, że każdy rzemieślnik-artysta musi znajdować własne rozwiązania i wyrażać własnego ducha, w przeciwnym razie jego dzieło nie przetrwa próby czasu. Taka nauka płynęła z minionych czasów. Nasza epoka również ma przywilej czerpania z bogatych źródeł, sięgania do zasobów form, jakie ludzie wypracowali w ciągu minionych pięciu tysiącleci. Gdy Ernst Rettelbusch rozpoczynał swoje prace, oczy budowniczych i artystów-rzemieślników, szukających wzorów w historii, zwrócone były przede wszystkim na renesans. W niniejszym wydaniu nieco ograniczono elementy charakterystyczne dla tej epoki (i dla gotyku), ponieważ były one reprezentowane ponad miarę w poprzednich edycjach. Z drugiej strony ważne było dla nas, by - nie zmieniając zasadniczo charakteru tego dzieła - wprowadzić do niego choćby niektóre przykłady stylów, znane z najnowszych odkryć na terenie Skandynawii, ale też z Chin czy z Japonii. Za wprowadzenie tych zmian najlepsze podziękowania od Wydawnictwa zechcą przyjąć panowie dr Rudolf Schnellbach i dr Hans Bolten oraz graficy E.O. Glinz oraz J.L. Schäffer. Wydawnictwo żywi nadzieję, że pomaga specjalistom kształcić się na dokonaniach dawnych artystów i twórczo rozwijać to wielkie dziedzictwo sztuki i rzemiosła artystycznego.
|
