DVD
Polska Szkoła Dokumentu. Bogdan Dziworski [2DVD]
Artykuł niedostępny
| Kategoria | Dokumentalne |
| Powiązania | NIA |
| Kraj wydania | Polska |
| Polska wersja językowa | napisypolska produkcja |
| Dźwięk | polski |
| Napisy | polskieangielskieniemieckiefrancuskierosyjskie |
| Opis |
"Bogdan Dziworski. Polska Szkoła Dokumentu" to 16. album ukazujący się w ramach cyklu albumów DVD, prezentujących dokonania najważniejszych przedstawicieli polskiego kina dokumentalnego. Jej wydawanie Narodowy Instytut Audiowizualny rozpoczął jeszcze jako Polskie Wydawnictwo Audiowizualne. Redaktorem serii jest Tadeusz Sobolewski. Do tej pory ukazały się płyty poświęcone twórczości m.in.: Andrzeja Munka, Kazimierza Karabasza, Władysława Ślesickiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Marcela Łozińskiego, Pawła Łozińskiego, Marka Piwowskiego, Andrzeja Titkowa i Marcina Koszałki. Do każdego z filmów przygotowano napisy w pięciu wersjach językowych: angielskiej, francuskiej, rosyjskiej, polskiej i niemieckiej. Początkowo zajmował się fotografią, a po ukończeniu studiów operatorskich w łódzkiej szkole filmowej, w 1973 roku zadebiutował jako reżyser form dokumentalnych. "Wszystkie te rodzaje aktywności - fotografowanie, operatorstwo, reżyseria - łączą się w jego twórczości, którą trzeba nazwać poezją" - mówi Tadeusz Sobolewski, redaktor serii DVD, w ramach której ukazuje się płyta. "Jego własne filmy nie przypominały niczego, co było dotąd w polskim dokumencie. Nie opierały się na literackim koncepcie, nie miały też genezy socjologicznej. Obywały się przeważnie bez słowa. Te filmy - określane jako poetyckie dokumenty kreacyjne - niczego nie komentują, jedynie przedstawiają. Z tego patrzenia wynika historia człowieka, dramat, metafora". "Ja nie używam słów w filmie - mówi Dziworski - u mnie sam obraz ciągnie akcję". W jego filmach odbija się duch czasów, w których powstawały "(?) lata 70., rozpędzone, wychylone w niewiadomą przyszłość, pełne dynamiki i społecznych cudów". O wyjątkowym filmowym spojrzeniu Bogdana Dziworskiego pisał także Tadeusz Konwicki, określając jego sztukę jako "poezję, której treścią jest forma, sam sposób patrzenia". "Czegoś równie pięknego i poruszającego nie widziałem od lat" - wspominał. W latach 70./80. Dziworski zrealizował w WFO kilkanaście filmów, które, począwszy od "Pięcioboju nowoczesnego" i "Hokeja" zdobywały światowy rozgłos. Zawody sportowe i cyrk były dla niego pretekstem do "opowieści o człowieku". Taki tytuł - "Kilka opowieści o człowieku"- nosi film, uznawany za jego arcydzieło. Równocześnie odnosił sukcesy jako autor zdjęć do filmów fabularnych, ale tylko takich, w których reżyserzy zostawiali mu wolną rękę, jak Grzegorz Królikiewicz w słynnym "Na wylot" (1972). Po roku 1990 Dziworski na 25 lat zamilkł jako reżyser. Współpracował z Pawłem Pawlikowskim przy jego dokumentach, realizowanych dla BBC w Rosji i Serbii, oraz z Tomem Robertsem przy filmie dokumentalnym o stalinowskim "archipelagu gułag", opartym m.in. na "Innym świecie" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. W latach 90. Dziworski zaczął nauczać w szkole filmowej w Katowicach (Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego). Od 2000 roku ma tytuł profesora sztuki filmowej. Jest laureatem złotego medalu "Zasłużonego dla kultury - Gloria Artis". W 2014 Bogdan Dziworski na Krakowskim Festiwalu Filmowym otrzymał nagrodę życia - Smoka Smoków. Jego uczniami są m.in. Marcin Koszałka i Paweł Dyllus. Obaj współpracowali z Dziworskim jako operatorzy przy jego najnowszym filmie "Plus minus czyli podróże muchy na wschód" (2015). Bogdan Dziworski rozpoczął zdjęcia do kolejnego filmu - autobiograficznej fantasmagorii, w której zmierzy się z postacią Andy Warhola. |
Dokumentalne
Filmy DVD