| Opis |
W tym krótkim schematycznym szkicu położono szczególny nacisk na działanie leków, co nie znaczy, że jedyną przyczyną powikłań polekowych są leki. Organizm ludzki jest przecież niezmiernie złożoną i daleką od jednoznacznego zdefiniowania całością, z którą styka się leczący jak z „istotą nieznaną”. U wielu setek czy tysięcy ludzi określony lek może nie wywoływać omawianych tu niekorzystnychi groźnych objawów, zwanych dawniej ubocznym działaniem leków; występują one u pewnego odsetka leczonych. Do tej pierwszej grupy należy chloramfenikol z niedokrwistością aplastyczną i pochodne pirezolonu z agranulocytozą, do tej drugiej i trzeciej przeważająca większość leków. Ale wiedząc o tym, powinniśmy już po kilkudniowym leczeniu przeprowadzać nawet codziennie morfologiczne rutynowe badanie krwi obwodowej, a przed rozpoczęciem leczenia środkami znanymi z częstego występowania zjawisk immunologicznych powinniśmy wykonać próbę wykrycia ewentualnego uczulenia. Pozwoli nam to – w celu uniknięcia niekorzystnych, czasem nawet śmiertelnych powikłań – na możliwie wczesne przerwanie leczenia lub nierozpoczynanie leczenia danym lekiem. Światowe statystyki polekowych powikłań i obowiązek ich zgłaszania wskazują, jak wielka rola przypada laboratoriom klinicznym w ustalaniu prawidłowej i w miarę bezpiecznej farmakoterapii.
|
